តើនឹងមានរឿងអ្វី កើតឡើង បន្ទាប់ពីគេ បានផ្លុំត្រែរួច?

 

ចម្លើយ

١٣.فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ

١٤.وَحُمِلَتِ الأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً

١٥.فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ

١٦.وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ

١٧. وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ

١٨..يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفَى مِنكُمْ خَافِيَةٌ

١٩. فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيَهْ

٢٠.  فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيَهْ

 ٢١.  إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلاقٍ حِسَابِيَهْ

 ٢٢.  فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ

 ٢٣.  فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ

 ٢٤.   قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ

 ٢٥.   كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الأَيَّامِ الْخَالِيَةِ

٢٦.   وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ

٢٧.   وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ

٢٨.  يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ

٢٩.   مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيَهْ

٣٠.    هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ

٣١.  خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

٣٢.  ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ

٣٣.  إِنَّهُ كَانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ

٣٤.  وَلا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ

٣٥.  فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ

٣٦.  وَلا طَعَامٌ إِلاَّ مِنْ غِسْلِينٍ

٣٧.  لا يَأْكُلُهُ إِلاَّ الْخَاطِؤُونَ

ហើយនៅពេលដែលត្រែត្រូវបានគេផ្លុំលើកទីមួយ។ ( អាយ៉ាត់ទី ១៣ )

ហើយផែនដី និងភ្នំត្រូវបានគេលើកចេញ(ពី ទីកន្លែងរបស់ វា) រួចវាទាំងពីរក៏បែកខេ្ទចខ្ទី តែម្ដង។ ( អាយ៉ាត់ទី ១៤ )

ថ្ងៃនោះហើយគឺជាថ្ងៃបរលោកបានកើតឡើង។

 ( អាយ៉ាត់ទី ១៥ )

ហើយមេឃក៏បានបែកខេ្ទចខ្ទី ហើយនៅថ្ងៃនោះវាក្លាយ ទៅជាទន់។

 ( អាយ៉ាត់ទី ១៦ )

ហើយម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលនៅគ្រប់ជ្រុងនៃមេឃ។ ហើយ នៅថ្ងៃនោះមានម៉ាឡាអ៊ីកាត់ប្រាំបីរូបទ្រ អារ៉ស្ហនៃម្ចាស់របស់អ្នក នៅពីលើពួកគេ។

( អាយ៉ាត់ទី ១៧ )

នៅថ្ងៃនោះពួកអ្នកនឹងត្រូវគេនាំមកបង្ហាញ(នៅចំពោះ មុខអល់ឡោះ) ដោយគ្មានភាពអាថ៌ កំបាំងណាមួយរបស់ពួកអ្នក អាចលាក់បាំង បានឡើយ។ ( អាយ៉ាត់ទី ១៨ )

រីឯអ្នកណាហើយដែលត្រូវបានគេប្រគល់សៀវភៅកំណត់ ហេតុរបស់គេនៅដៃស្ដាំរបស់គេនោះ គេនឹងនិយាយ(ទៅកាន់គ្នា របស់គេ)ថាៈ ចូរពួកអ្នកយកសៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់ខ្ញុំទៅ អានចុះ។ ( អាយ៉ាត់ទី ១៩ )

ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំជឿជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ខ្ញុំពិតជានឹង ទទួលបានផលបុណ្យរបស់ខ្ញុំ ដូចនេះ។ ( អាយ៉ាត់ទី ២០ )

ហើយគេនឹងរស់នៅដោយក្ដីគាប់ចិត្ដជាទីបំផុត

( អាយ៉ាត់ទី ២១ )

នៅក្នុងឋានសួគ៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់។( អាយ៉ាត់ទី ២២ )

ផ្លែឈើគ្រប់ប្រភេទនៅជិតគេបំផុត។

( អាយ៉ាត់ទី ២៣ ) 

ចូរពួកអ្នកបរិភោគ និងផឹកដោយរីករាយ ដោយសារតែ អ្វីដែលពួកអ្នកធ្លាប់បានសាង កន្លងមកនៅក្នុងលោកិយចុះ។  

( អាយ៉ាត់ទី ២៤ )

រីឯអ្នកណាហើយដែលគេបានប្រគល់នូវសៀវភៅកំណត់ ហេតុរបស់គេនៅដៃឆេ្វងរបស់គេ គេនឹងនិយាយថាៈ ឱអនិច្ចាខ្លួនខ្ញុំ អើយ! សង្ឃឹមថាខ្ញុំមិនត្រូវគេប្រគល់សៀវភៅកំណត់ហេតុរបស់ខ្ញុំ នេះឡើយ។( អាយ៉ាត់ទី ២៥ )

ហើយខ្ញុំក៏មិនទាន់ដឹងដែរថា អ្វីទៅជា លទ្ធផលរបស់ខ្ញុំ នោះ។ ( អាយ៉ាត់ទី ២៦ )

ឱអនិច្ចា! សង្ឃឹមថាសេចក្ដីស្លាប់ (របស់ខ្ញុំកុ្នង លោកិយ) បានបពា្ចប់អ្វីៗទាំងអស់។ 

( អាយ៉ាត់ទី ២៧ )

ទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់ខ្ញុំគ្មានប្រយោជន៍អ្វីដល់ខ្ញុំឡើយ។ ( អាយ៉ាត់ទី ២៨ )

 អំណាចរបស់ខ្ញុំក៏បានបាត់បង់ពីខ្ញុំដែរ។

( អាយ៉ាត់ទី ២៩ )

មានគេនិយាយទៅកាន់អ្នកយាមទ្វារនរកថា ចូរអ្នក ចាប់ជននេះ រួចដាក់ច្រវាក់(ក និងដៃជើង)គេ។ ( អាយ៉ាត់ទី ៣០ )

បន្ទាប់មក បោះគេចូលក្នុងភ្លើងនរកចុះ។ 

( អាយ៉ាត់ទី ៣១ )

បន្ទាប់មក ចូរពួកអ្នកដោតគេនឹងច្រវាក់ដែល មានប្រវែង របស់វាចិតសិបហត្ថចុះ។ 

( អាយ៉ាត់ទី ៣២ )

ពិតប្រាកដណាស់ គេមិនធ្លាប់មានជំនឿ លើអល់ឡោះ ដ៏មហាធំធេងឡើយ។ 

( អាយ៉ាត់ទី ៣៣ )

ហើយគេមិនដែលជំរុញគ្នាលើការផ្ដល់ចំណីអាហារដល់ អ្នកក្រីក្រឡើយ។

( អាយ៉ាត់ទី ៣៤ )

 ដូចេ្នះ គ្មានមិត្ដភក្ដិណាជួយគេឡើយ នៅថ្ងៃនេះ(ថ្ងៃ បរលោក)។

( អាយ៉ាត់ទី ៣៥ )

ហើយក៏គ្មានចំណីអាហារណាក្រៅពីខ្ទុះឈាម។

( អាយ៉ាត់ទី ៣៦ )

ដែលគ្មានអ្នកណាស៊ីវា ក្រៅពីពួកប្រព្រឹត្ដ បាបកម្មឡើយ។ ( អាយ៉ាត់ទី ៣៧ )

يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا(18)

وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا (19)

وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا (20)

[سورة النبإ(20-18)]

នៅថ្ងៃដែលគេផ្លុំត្រែ ពេលនោះពួកអ្នកនឹងមក(កាន់ កន្លែងជំនុំជំរះ)ជាក្រុមៗ។

ហើយមេឃនឹងត្រូវគេបើកចំហ ពេលនោះវាមានទ្វារ ជាច្រើន។

ហើយភ្នំទាំងឡាយត្រូវបានគេធ្វើឱ្យរបើកចេញពីកន្លែង របស់វា ហើយវារសាត់ដូចធូលី។